“De hel, dat zijn de anderen,” zei Sartre. Hun standpunten, hun huidskleur, hun gewoonten, hun levenswijze: moeten we hen daarom tot vijanden maken die uitgeschakeld moeten worden? En wat als deze logica van diskwalificatie zich niet beperkte tot haatdragende toespraken? En wat als ze ook binnendrong in ruimtes die zich progressief noemen? Doorheen de geschiedenis is de Ander vaak als zondebok aangewezen. Ook vandaag wordt de dialoog met de Ander soms zo ongemakkelijk dat men liever zwijgt. Waarom dit ongemak? Hoe de stiltes en de terugtrekking doorbreken? Een moment om de mogelijkheden van een dialoog zonder uitsluiting uit te vinden.