Théatre National > Salle J. Huisman
Ze springen. Over barrières en grenzen, van het ene continent naar het andere. Tussen Marokko en Spanje is de grens potdicht. Dus springt men met zijn allen over het hek, om de massaal aanwezige politie te slim af te zijn. Altijd een erg riskante onderneming. Het wachten op de volgende uitbraakpoging wordt gevuld met voetballen, hangen, verhalen over de beproevende reis. Maar vooral is het wachten. 'Ik voel dat ik besta, omdat ik aan het filmen ben', zegt Abu, met in zijn hand de camera die twee Deense regisseurs hem toevertrouwden. Het is zijn film – of eerder de film van zijn lot.